Μέρος Του Κειμένου Του Μίκη Θεοδωράκη: Η Ιδιομορφία Αυτής Της Ηχογράφησης Είναι Η Λιτότητα Της Ασπρόμαυρης «Γραφής» Της. Μια Φωνή Και Μια Κιθάρα Αποκαλύπτουν Την Ποιότητα Της Μουσικής Σε Όλο Της Το Βάθος. Ως Συνθέτης Του «Επιτάφιου» Δεν Μπορώ Παρά Να Συγκινηθώ Και Να Χαρώ Όταν Διαπιστώνω Ότι Το Έργο Αυτό Αν Και Πέρασαν Εξήντα Ολόκληρα Χρόνια Από Τη Γέννησή Του Εξακολουθεί Να Έχει Αντοχές Ώστε Να Μπορεί Να Υπάρξει Γυμνό Και Απέριττο Χωρίς Ψιμύθια. Και Νομίζω Ότι Ακριβώς Αυτή Είναι Η Γοητεία Που Έφεραν Στην Επιφάνεια Οι Δυο Άξιοι Ερμηνευτές Αυτής Της Ηχογράφησης Ο Παναγιώτης Καραδημήτρης Και Ο Μιχαηλάγγελος Τουμανίδης Με Την Καθ’ Όλα Ωραία Και Ουσιαστική Ερμηνεία Του Έργου. Δεύτερη Φωνή Η Φωτεινή Νιάρχου.